Վերջին ժամանակները շուրջս կատարվող ու նույնիսկ չկատարվող ամեն ինչի հանդեպ մի տեսակ ավելի զգայուն եմ դարձել` շատ եմ խորանում:
Միգուցե պասն ե պատճառը? Փորձություններ են գուցե?...
Ամեն դեպքում մտածելու առիթներ են առաջանում, որոնց շուրջ էլ անկախ ինձանից շատ եմ խորհում:
Նայում եմ շուրջս ու տեսնում հարազատ մարդկանց օտարացաց հայացքները, անտարբեր դեմքերը, լսում նրանց սառած բարևները...ու մի տեսակ գլխումս մտքերի քաոս է առաջանում, սիրտս էլ տխրությամբ է լցվում...
Ինչ է կատարվում?...չեմ հասկանում...
Միթե ամեն ինչ էսպես էլ պիտի լիներ?
Գիտակցում եմ, որ կյանքում ամեն ինչ փոխվում է, բայց չէի սպասում, որ մարդիկ են էսպես փոխվում...կամ երևի պատրաստ չէի էս ամենին էսքան արագ:
Երևի ուղղակի կյանքի ու մարդկային հարաբերությունների մասին իմ պատկերացումներն են անիրական...
Մտածում եմ, թե ինչ պատահեց հանկարծ? Մարդիկ որոնց 100 տարի է ճանաչում ես, մարդիկ ում վստահում ու սիրում ես, մարդիկ որոնցից նույն վերաբերմունքն էիր զգում մի ժամանակ, հիմա հանկարծ նայում են դեմքիդ ու կարծես չեն ճանաչում, անցնում են կողքովդ ու կարծես չեն նկատում, նստում են կողքիդ ու բառ չեն խոսում...
Ինչը փոխվեց???...չեմ հասկանում.... Հետաքրքրությունները??? Թե մենք??? Թե ամեն ինչն է փոխվել...պարզապես ես եմ սառած մնացել, ես չեմ մեծացել...? Ես պարզապես չեմ կարողանում համակերպվել ինձ համար տխուր էս փոփոխությունների հետ...ես ուղղակի կայունություն էի սպասում:
Այս և մի շարք այլ հարցերից գլխումս մտքերի տեղատարափ է: Չգիտես ինչու արժեքների մասին մտածեցի...Օրինակ ինչ արժեք ունեմ ես էն մարդկանց համար ովքեր ինձ համար մեծ արժեք ունեն????? Վախենում եմ էս հարցի շուրջ շատ խորանալուց: Չնայած որոշ չափով գիտեմ պատասխանը, բայց միգուցե սխալ գիտեմ?
Մեկ-մեկ լսում եմ մտքեր, որ բոլորովին չեն մտնում իմ պատկերացումների մեջ, նունիսկ մտածում եմ` կարողա ես «նորմալ» չեմ?
Արժեքներից խոսելիս ընկերներիցս մեկից լսեցի էսպիսի մի միտք` երբեք դիմացինից մի սպասիր էն, ինչ ինքդ ես տալիս նրան...: Խորը միտք է:
Երևի հենց սա է իմ խնդիրը...երևի ամեն ինչ նրանից է որ ես շատ եմ պահանջում, կարծելով որ բավականին տալիս եմ...երևի իմ մեջ է խնդիրը...երևի ես եմ «աննորմալ»...երեևի ուղղակի ամեն ինչ սխալ է իմ մոտ, իսկ գուցե ընդհանրապես աշխարհում է ամեն ինչ սխալ դասավորված...??? Չգիտեեեեմ....
Իսկ միգուցե ոչինչ էլ չի կատարվում?...գուցե էս ամենը իմ «սխալ» զգացումների ու «հիվանդ» երևակայության արդյունքն է???....
Տեսնես ես եմ Խենթ, թե աշխարհն է ցնորվել...???????????????
Միգուցե պասն ե պատճառը? Փորձություններ են գուցե?...
Ամեն դեպքում մտածելու առիթներ են առաջանում, որոնց շուրջ էլ անկախ ինձանից շատ եմ խորհում:
Նայում եմ շուրջս ու տեսնում հարազատ մարդկանց օտարացաց հայացքները, անտարբեր դեմքերը, լսում նրանց սառած բարևները...ու մի տեսակ գլխումս մտքերի քաոս է առաջանում, սիրտս էլ տխրությամբ է լցվում...
Ինչ է կատարվում?...չեմ հասկանում...
Միթե ամեն ինչ էսպես էլ պիտի լիներ?
Գիտակցում եմ, որ կյանքում ամեն ինչ փոխվում է, բայց չէի սպասում, որ մարդիկ են էսպես փոխվում...կամ երևի պատրաստ չէի էս ամենին էսքան արագ:
Երևի ուղղակի կյանքի ու մարդկային հարաբերությունների մասին իմ պատկերացումներն են անիրական...
Մտածում եմ, թե ինչ պատահեց հանկարծ? Մարդիկ որոնց 100 տարի է ճանաչում ես, մարդիկ ում վստահում ու սիրում ես, մարդիկ որոնցից նույն վերաբերմունքն էիր զգում մի ժամանակ, հիմա հանկարծ նայում են դեմքիդ ու կարծես չեն ճանաչում, անցնում են կողքովդ ու կարծես չեն նկատում, նստում են կողքիդ ու բառ չեն խոսում...
Ինչը փոխվեց???...չեմ հասկանում.... Հետաքրքրությունները??? Թե մենք??? Թե ամեն ինչն է փոխվել...պարզապես ես եմ սառած մնացել, ես չեմ մեծացել...? Ես պարզապես չեմ կարողանում համակերպվել ինձ համար տխուր էս փոփոխությունների հետ...ես ուղղակի կայունություն էի սպասում:
Այս և մի շարք այլ հարցերից գլխումս մտքերի տեղատարափ է: Չգիտես ինչու արժեքների մասին մտածեցի...Օրինակ ինչ արժեք ունեմ ես էն մարդկանց համար ովքեր ինձ համար մեծ արժեք ունեն????? Վախենում եմ էս հարցի շուրջ շատ խորանալուց: Չնայած որոշ չափով գիտեմ պատասխանը, բայց միգուցե սխալ գիտեմ?
Մեկ-մեկ լսում եմ մտքեր, որ բոլորովին չեն մտնում իմ պատկերացումների մեջ, նունիսկ մտածում եմ` կարողա ես «նորմալ» չեմ?
Արժեքներից խոսելիս ընկերներիցս մեկից լսեցի էսպիսի մի միտք` երբեք դիմացինից մի սպասիր էն, ինչ ինքդ ես տալիս նրան...: Խորը միտք է:
Երևի հենց սա է իմ խնդիրը...երևի ամեն ինչ նրանից է որ ես շատ եմ պահանջում, կարծելով որ բավականին տալիս եմ...երևի իմ մեջ է խնդիրը...երևի ես եմ «աննորմալ»...երեևի ուղղակի ամեն ինչ սխալ է իմ մոտ, իսկ գուցե ընդհանրապես աշխարհում է ամեն ինչ սխալ դասավորված...??? Չգիտեեեեմ....
Իսկ միգուցե ոչինչ էլ չի կատարվում?...գուցե էս ամենը իմ «սխալ» զգացումների ու «հիվանդ» երևակայության արդյունքն է???....
Տեսնես ես եմ Խենթ, թե աշխարհն է ցնորվել...???????????????
Комментариев нет:
Отправить комментарий