Աշունս եկար…զգացի քեզ…ու այս անգամ էլ անձրևդ ուզեցի…ու եկավ..տաք ու մեղմ անձրևդ, անդձրևիդ խոնավ բույրը ինձ ստիպեց հասկանալ, որ եկար…եկար ու բերեցիր ինձ տաք հուշերս իմ անցած աշնան…բերեցիր սպասումներս…ռոմամրիկ ու խելառ մրքերս…Բայց չէ դու հենց նոր չեկար…դու հենց առաջին օրվանիցդ եկար ու բերցիր առաջին իսկ հուշս երջանկությանս մեկնարկի…հենց մեկ տարի առաջ էր որ արեցի առաջին վախվորած քայլս երջանկության արահետ տանող…դողդղացող ձեռքերով բացեցի նոր էջը կյանքիս…ու շատ ճիշտ արեցի…:) Հիմա մի տարի անց ես ինքս ինձնից շատ շնորհակալ եմ այդ քայլիս համար…ու Տիրոջն եմ շնորհակալ…ու քեզ եմ շնորհակալ աշուն..դու ինձ միշտ նոր էջ ես բերում…ու այս անգամ կյանքիս ամենալուսավոր էջը բերեցիր…ու ամենագուանվոր զգացումենրը…ու ես արդեն պաղ քամուցդ չեմ մրսում, որովհետև կա այն մեկը որ միշտ կտաքացնի իմ սառչող ձեռքերը…որ անձրևիդ ժամանկ կգրկի ինձ իր ուժեղ բազուկներով ու մեզ աշխարհում էլ ոչ մի անձրևանոց պետք չի լինի,
որովհերև մենք էլ չենք դողա ոչ անձրևից ոչ քամուց, որովհերև մենք միմյանց ունենք, մենք աշխարհի ամանամեծ պարգևն ունենք, որ մեզ կջերմացնի տարվա բոլոր եղանակներին, ամեն տեղ ու ամեն ժամանակ… և մեզ մնում է միայն ձեռք ձեռքի տված քայլել սիրո մեր արահետով, խշխշացնելով որտքերիս տակ գունավոր տերևները աշնան ու ժպտալ կյանքին,այս կարմիր արևին ու մեր գունավոր ու տաք աշնանաը, որ դարձավ մեր ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՂԱՆԱԿԸ…:)
որովհերև մենք էլ չենք դողա ոչ անձրևից ոչ քամուց, որովհերև մենք միմյանց ունենք, մենք աշխարհի ամանամեծ պարգևն ունենք, որ մեզ կջերմացնի տարվա բոլոր եղանակներին, ամեն տեղ ու ամեն ժամանակ… և մեզ մնում է միայն ձեռք ձեռքի տված քայլել սիրո մեր արահետով, խշխշացնելով որտքերիս տակ գունավոր տերևները աշնան ու ժպտալ կյանքին,այս կարմիր արևին ու մեր գունավոր ու տաք աշնանաը, որ դարձավ մեր ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՂԱՆԱԿԸ…:)
